บท 887

"ฉัน..." เป่ยเป่าเอ่อร์พึมพำเบาๆ

"มาเถอะ ลองสัมผัสดูสิ เธอไม่ได้สัมผัสมันมานานแล้ว"

เจ้าจู้เก้นโอบเอวของเป่ยเป่าเอ่อร์เบาๆ แล้วจูบแก้มเธอเบาๆ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว

แม้จะรู้สึกเขินอาย นิ้วมือของเป่ยเป่าเอ่อร์ก็เริ่มลูบไล้อย่างเงอะงะ อาวุธของเจ้าจู้เก้นตั้งตรงขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ กระเพื่อมขึ้นลงใต้กาง...