บท 1830

"ฉันมอบตัวเองให้กับคุณแล้ว คุณต้องรับผิดชอบฉันนะ" เสี่ยวเฉียงเหวยซบอยู่ในอ้อมกอดของเขา ดวงตามีประกายน้ำตาวาววับ

เย่เทียนหมิงส่งเสียงรับในลำคอ กอดหญิงงามแน่นขึ้น

"เทียนหมิง เฉียงเหวย ตื่นได้แล้ว มากินข้าวกันเถอะ"

เสียงของแม่เย่ดังมาจากนอกห้อง

เสี่ยวเฉียงเหวยใบหน้าแดงซ่าน ร่างกายที่ร้อนผ่าวหดเข้าไ...