บท 1674

เสียงตวาดอย่างดุดันนั้น เป็นเสียงของฉันเอง

เมื่อฉันปรากฏตัวที่ประตูห้องรับแขก ทุกคนต่างตกตะลึง รวมทั้งเถาอวี๋เจ๋อที่อยู่บนเวที และสายตาทุกคู่ก็จับจ้องมาที่ฉัน

ใบหน้าของชูเหวยที่มีรอยน้ำตาเปื้อน แสดงความประหลาดใจและความไม่อยากเชื่อ

ส่วนเถาอวี๋เจ๋อนอกจากความตกใจแล้ว ยังมีความโกรธมากกว่า

แขกหลายคนด้านล...