บท 210

"อื้มม..."

จงลี่ย่าครางด้วยเสียงหวานอ่อนยวน มือเรียวนุ่มนวลโอบรอบคอของซ่งหยางอย่างสับสน ตอบสนองจูบร้อนแรงของเขาอย่างหิวกระหาย

ทั้งสองคนเหมือนกับคนที่พบกับฝนหลังจากความแห้งแล้งอันยาวนาน พวกเขาดื่มด่ำกับร่างกายของกันและกันอย่างเต็มที่ ดูดดื่มน้ำลายหวานของกันและกันอย่างเร่าร้อน ลิ้นของพวกเขาพันกันไปมาใ...