บท 52

"ฉัน... ฉันดีขึ้นแล้ว..."

เสี่ยวอวี่โฉวแอบมองซงหยางที่ใบหน้าร้อนผ่าว ก่อนจะก้มหน้าด้วยความเขินอายและพยายามเบี่ยงตัวออกห่างจากซงหยาง

"ได้... อา... อวี่โฉว... ขอโทษนะ..."

ซงหยางจ้องมองการเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวอวี่โฉวอย่างใกล้ชิด เบี่ยงตัวเล็กน้อย แกล้งเปิดช่องว่างเพียงเล็กน้อยที่กรอบประตู

"ไม่... ไม...