บท 5

เขาละสายตากลับมา ไม่กล้ามองอีก แล้วส่งตะเกียบให้ซูอิง "กินข้าวกันเถอะ"

ซูอิงรับมา ตอบเบาๆ เมื่อมองดูอาหารบนโต๊ะ เกือบทั้งหมดเป็นอาหารที่เธอชอบ เธอจึงรู้สึกซาบซึ้งใจมากขึ้น

ทั้งสองกินข้าวกันอย่างเงียบๆ ไม่พูดอะไรเลย

แต่ใครจะรู้ว่า ตอนที่ซูอิงกำลังจะคีบซี่โครงชิ้นหนึ่ง ตะเกียบของหลี่โหย่วจินก็ยื่นมาเช่นกัน

พวกเขาคีบชิ้นเดียวกัน!

หลี่โหย่วจินรีบชักมือกลับ

แต่ซูอิงกลับกัดริมฝีปากเบาๆ คีบซี่โครงชิ้นนั้นไว้ แล้ววางลงในชามของลุง

หลี่โหย่วจินมองซูอิงอย่างประหลาดใจ หัวใจเขาร้อนผ่าว เขากินซี่โครงชิ้นนั้นอย่างเงียบๆ แต่ทุกคำที่กินเหมือนกับกำลังจูบซูอิง

ไม่นาน อาหารก็หมด

หลี่โหย่วจินเริ่มเก็บชามตะเกียบ แต่ถูกซูอิงจับมือไว้

"ฉันทำเองค่ะ ลุง"

ซูอิงกะพริบตาให้เขา ท่าทางน่ารักนั้นทำให้หลี่โหย่วจินหายใจถี่ขึ้นมาก จนลืมห้ามซูอิง

เธอจึงถือชามตะเกียบ เดินอ่อนช้อยเข้าไปในครัว

หลี่โหย่วจินกดความคิดในใจไว้ แล้วตามเข้าไป หาผ้ากันเปื้อนให้ซูอิง "ใส่นี่สิ จะได้ไม่เปื้อนเสื้อผ้า"

มือของซูอิงเปียกน้ำแล้ว เธอจึงยกมือขึ้น บอกหลี่โหย่วจินว่า "ลุงช่วยใส่ให้หน่อยค่ะ"

นิ้วมือของหลี่โหย่วจินงอเล็กน้อย เขาตอบตกลงโดยไม่ทันคิด

ซูอิงก้มหน้าลง หลี่โหย่วจินสวมผ้ากันเปื้อนให้เธอ ระยะห่างระหว่างพวกเขาใกล้มาก จนได้ยินเสียงหายใจ

หลี่โหย่วจินจำต้องกลั้นหายใจ เขาไม่อยากเสียกิริยาต่อหน้าซูอิง

แต่แล้วเขาก็ได้ยินซูอิงพูดว่า "เชือกที่เอวค่ะ"

หลี่โหย่วจินเพิ่งนึกได้ว่าผ้ากันเปื้อนยังมีเชือกผูก เขายืนอยู่ด้านหลังซูอิง พยายามผูกโบว์ให้เธอ

เขากลายเป็นคนงุ่มง่าม ผูกนานแค่ไหนก็ไม่สำเร็จ

น่าสงสารคุณลุงหลี่ ความสนใจทั้งหมดอยู่ที่เอวบางของซูอิง และสะโพกผายของเธอ

มือของเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะสัมผัสความนุ่มนั้น ล่อใจให้เขาออกแรงมากขึ้น บีบนวดความกลมกลึงนั้นอย่างแรง

มือของหลี่โหย่วจินเกือบจะกดลงไปแล้ว

ร่างกายของซูอิงตึงขึ้นทันที

เธอไม่ได้ไม่เตรียมตัวเลย แต่เมื่อถูกสัมผัสจริงๆ ก็ยังรู้สึกรับไม่ได้

"ยัง ยังไม่เสร็จเหรอคะ?"

ซูอิงอดไม่ได้ที่จะพูดขัด

หลี่โหย่วจินตกใจ อย่างไม่เต็มใจดึงมือออกจากตรงนั้น ผูกเงื่อนมั่วๆ "เสร็จ เสร็จแล้ว"

แก้มของซูอิงแดงระเรื่อ เธอไม่กล้ามองหลี่โหย่วจินเลย "ลุงไปพักก่อนเถอะค่ะ"

"ได้ ลุงจะกลับไปรอหนู" หลี่โหย่วจินตอบอย่างมึนงง ไม่รู้ว่าตัวเองพูดอะไร และไม่รู้ว่าตัวเองเดินกลับไปยังไง

จนกระทั่งเขานั่งพลาดเก้าอี้ ตกลงมา จึงตบหน้าตัวเองอย่างแรง

เขาเริ่มกลัวการพบหน้าซูอิง จึงกลับเข้าห้องตัวเอง ปิดประตู นอนลงบนเตียงดิน แกล้งทำเป็นว่าตัวเองหลับไปแล้ว

แต่พอหลับตาลง ก็อดคิดฟุ้งซ่านไม่ได้ ในหัวเต็มไปด้วยภาพของซูอิง ริมฝีปากอิ่มของเธอ อกอวบของเธอ ขายาวในถุงน่องของเธอ และเสียงครางเบาๆ ที่น่าหลงใหลตอนอาบน้ำ

คิดไปคิดมา ไม่รู้ว่าหลับไปเมื่อไหร่

ในความฝัน เขากดซูอิงไว้ใต้ร่าง ลูบไล้ร่างกายเธอ แม้กระทั่งทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ

ส่วนซูอิง หลังจากล้างชามตะเกียบเสร็จ เธอออกมาหาหลี่โหย่วจินโดยอัตโนมัติ เดินไปที่ห้องในแต่กลับพบว่าประตูห้องของลุงปิดอยู่