บท 722

เสียงคำรามนั้นทำให้หลินชวนรู้สึกตัวมากขึ้น เขารีบส่ายศีรษะเพื่อให้ความคิดกลับมาปกติ

เจียงอ้าวเงยหน้ามองหลินชวน สายตาของมันวูบไหว

หลินชวนครุ่นคิดอยู่สองสามวินาที แล้วยิ้มกว้าง "คุกเข่าลง เรียกพ่อ"

เจียงอ้าวไม่ขยับ ยังคงยืนก้มตัวอยู่ที่เดิม จ้องหลินชวนด้วยสายตาดุร้าย

หลินชวนสูดหายใจลึก "ฉันจะนับถึ...