บท 269

ฉันยืนเงียบๆ อยู่หน้าประตูมองดูสองร่างที่อยู่ข้างหน้า ร่างกายของจั่วหลานสั่นเทาอยู่ตลอด เธอใช้มือปาดน้ำตาบนใบหน้าเป็นระยะ สู่เฟยอวี่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากเกินไป เพียงแค่โอบจั่วหลานเบาๆ เหมือนพี่ชายบ้านข้างๆ แต่การกระทำนี้กลับทิ่มแทงหัวใจฉัน! ฉันยืนอยู่อย่างนั้นเต็มหนึ่งนาที ไม่พูดอะไรสักคำ

พวกเขาทั้งสอง...