บท 152

เจียงเสวียยกศีรษะขึ้นเล็กน้อย ผมยาวเป็นคลื่นกระจายอยู่บนแผ่นหลัง เส้นโค้งอันอ่อนหวานบนใบหน้าวาดเป็นใบหน้าที่งดงาม ดวงตาคู่สวยเหมือนดอกท้อเต็มไปด้วยประกายน้ำอันเลือนราง ทำให้คนมองรู้สึกได้ถึงความรู้สึกที่เอ่อล้นในใจเธอ

เธอกระซิบที่ข้างหูของจ้าวหราน ลมหายใจหอมละมุน: "ฉันไม่อยากเป็นนางฟ้า ฉันอยากเป็นผ...