บท 215

เจ้าหรานรู้จักเธอดีพอสมควร จึงไม่พูดอะไรมาก สายลมอ่อนๆ พัดมาจากนอกหน้าต่าง พร้อมกับความเย็นเล็กน้อย เจิ้งเหยากอดไหล่ตัวเอง เจ้าหรานรีบถอดเสื้อนอกของเขาออกและคลุมลงบนไหล่บอบบางของเธอ

แม้จะดูไม่เหมาะสมนัก แต่เจิ้งเหยาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เธอกระชับเสื้อที่ยังอุ่นด้วยมือทั้งสอง พวกเขาทั้งคู่ยืนเคียงข้างกันที...