บท 25

"จริงๆแล้ว คนที่อยู่นอกหน้าต่างวันนั้นคือฉัน"

ในขณะที่เจ้าหรานกำลังคิดอย่างเพลิดเพลิน เสียงของอู๋ตั้นก็ดังขึ้น ดึงเขากลับมาจากความทรงจำ

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เจ้าหรานอดยิ้มไม่ได้ "ดังนั้น หลังจากวันนั้น เธอก็ไม่ยอมให้ฉันไปส่งเธอที่บ้านอีกเลย เพราะกลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอใช่ไหม?"

อู๋ตั้นหันหน้าหนีด้...