บท 465

ชีเยียนยิ้มทักทายเขา แล้วเดินตามหลังเขาไปอย่างเงียบๆ ผ่านเส้นทางที่คดเคี้ยว จนเข้าสู่ตัวบ้านหลัก

เจ้าเหอซ่งนั่งพิงอยู่บนโซฟาไม้แดง มือถือหนังสือพิมพ์อ่านอยู่ เมื่อได้ยินเสียงเขาหันมามอง แล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนอย่างไม่คาดคิด เขาตบที่ว่างข้างตัวเป็นเชิงบอกว่า "นั่งสิ"

ชีเยียนรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย แล้ว...