บท 467

เจ้าราน "ปัง!" ถีบประตูเปิดแล้วดันซือเอียนแนบติดกับบานประตูเย็นเฉียบ ทั้งตัวเขาโน้มทับลงบนร่างเธอ พร้อมกับกลิ่นเหล้าฉุนและกลิ่นมินต์เข้มข้นที่โชยออกมา

ซือเอียนสำลักจนดวงตาแดงก่ำในพริบตา พยายามดิ้นผลักเขาออก พร้อมกับวิงวอนเหมือนผู้ใหญ่ที่กำลังปลอบเด็ก "เสี่ยวราน ปล่อยฉันนะ"

คำขอร้องของเธอกลับได้ผลต...