บท 492

ชีเหยียนหยิบสเปรย์ขึ้นมา อดไม่ได้ที่จะเงยหน้ามองเจ้าหรานสักครั้ง แต่กลับพบว่าเขาดูเหม่อลอย สีหน้าซับซ้อนอย่างที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

ในเดือนตุลาคม อากาศเริ่มเย็นลง ลมพัดผ่านนอกหน้าต่าง ชีเหยียนรู้สึกหนาวเล็กน้อย จึงสูดจมูกเบาๆ

เธอก้มหน้าปิดฝาสเปรย์ แล้วหยิบพลาสเตอร์ยาขึ้นมา พยายามฉีกซองอยู่หลายครั้...