บท 497

เมื่อซือเหยียนเดินเข้าห้องเรียน เธอหุบปากและก้มหน้าลง

เมื่อเธอวางคอมพิวเตอร์ลง เธอก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่มุมแถวหลังสุด ราวกับว่าการทำเช่นนั้นจะช่วยให้เธอพบความปลอบประโลมได้ชั่วขณะ

โชคดีที่จ้าวหรานยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เหมือนเช่นเคย

แต่สิ่งที่แตกต่างจากเดิมคือ ข้างๆ เขามีเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งนั่งอยู่

...