บท 750

ร้องโอดครวญในใจ จ้าวหรานปิดตาด้วยมือ ไม่กล้ามองภาพที่กำลังจะเกิดขึ้นต่อไป

หนึ่งวินาที สองวินาที ผ่านไปเต็มๆ สามสี่วินาที ภายในห้องเงียบสนิท เงียบจนจ้าวหรานรู้สึกหวาดหวั่น

ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาแยกนิ้วออกเล็กน้อยเพื่อมองผ่านช่องว่าง มองไปข้างหน้า เห็นเจิ้งเฟยยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า ใบหน้างามไร้ซึ...