บท 790

ในขณะที่หวังเชี่ยนเชี่ยนรู้สึกว่ามือทั้งสองข้างเริ่มเมื่อย และคิดจะหยุด เจ้าหราน (จ้าวหราน) ก็ลืมตาขึ้นทันที นั่งตัวตรงและพูดว่า "เร็วกว่านี้อีกนิด ผมกำลังจะออกแล้ว!"

แต่ในตอนนั้นเอง เสียงกริ่งประตูที่แหลมดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ทั้งคู่ที่กำลังมีอารมณ์สุนทรีย์สะดุ้งตกใจ หวังเชี่ยนเชี่ยนหยุดการเคล...