บท 140

ฉันยิ้มเม้มปาก ยืนข้างเขาและรินเหล้าให้เขาด้วยตัวเอง รินให้เขาหลายแก้วติดต่อกัน

สีหน้าของฉันค่อยๆ เปลี่ยนจากความเขินอายและดีใจเป็นความสงสัยและความไม่แน่ใจ

ปกติแล้วสามแก้วก็พอไม่ใช่เหรอ?

นี่มันแก้วที่เจ็ดแล้วนะ?

หรือว่าเหล้าดอกท้อนี้ไม่ทำให้เมา?

เหยือกเงินเบาลงเรื่อยๆ จนเกือบจะหมด ฉันมองไปที่ซูเ...