บท 152

ฉันไม่รู้ว่าทำไมพี่หงเหยียนจู่ๆ ถึงถามฉันคำถามพวกนี้ ทำให้ฉันรู้สึกอายขึ้นมาทันที แต่ฉันก็พยักหน้าอย่างจริงจังและพูดว่า "ยังมีน้ำนมเหลืออยู่เยอะค่ะ แต่ตอนนี้ตอนกลางคืนฉันเป็นแม่นมให้ลูกของครอบครัวหนึ่งอยู่"

เมื่อพี่หงเหยียนได้ยินแล้ว ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มที่พึงพอใจมาก สายตาของเธอจ้องมองที่หน้าอก...