บท 157

คุณเซี่ยเห็นว่าฉันดูเขินอายและประหม่า เขาจึงนั่งลงบนโซฟาและเริ่มดูทีวีกับฉัน เขาไม่ได้ทำอะไรเลย เพียงแค่จ้องมองฉันด้วยสายตาอันอบอุ่นเป็นครั้งคราว

ใบหน้าของฉันแดงก่ำด้วยความเขินอาย คุณเซี่ยเห็นความคิดในใจฉันอย่างชัดเจน เขาพยายามช่วยให้ฉันผ่อนคลายความประหม่า เขายิ้มและพูดว่า "หวั่นเอ๋อร์ อยากดื่มน้ำไ...