บท 228

เมื่อฉันได้ยินเขาเปิดปากพูดอย่างกะทันหัน ฉันรู้สึกตกใจนิดหน่อย อาจเพราะฉันตื่นเต้นเกินไปจนไม่ทันได้ฟังเสียงของเขาให้ชัด ฉันร้อง "อ๊ะ" ออกมา เขาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า "ขอโทษนะที่ให้เธอเดินมากับฉัน คงเหนื่อยมาก ฉันเคยชินกับการเดินเร็วๆ โดยปกติผู้หญิงมักตามฉันไม่ทัน!"

เมื่อลุงอู๋พูดช้าๆ ฉันจึงเข้าใจคว...