บท 29

โหยงโหยงยังเล็กอยู่ ไม่สามารถห่างจากนมได้ และมีฉันเพียงคนเดียวที่สามารถให้นมได้ คงเดาได้ไม่ยากว่าการกลับบ้านคงไม่ใช่เรื่องง่าย

ฉันเคาะประตูห้องของคุณป้าซู แต่ไม่มีใครตอบ สาวใช้ในห้องบอกฉันว่าคุณป้าซูไปที่ครัวหลังแล้ว

แสงแดดยามเที่ยงวันแผดเผาและจ้าจนแสบตา ฉันเร่งฝีเท้าและก้มหน้าเดินไป หากไม่ใช่เพรา...