บท 492

เมื่อเราเข้าไปในห้องขังของจวนจื่อแล้ว ผู้คุมคนนั้นบอกเราว่าเหลือเวลาเยี่ยมเพียงสิบนาทีเท่านั้น จวนจื่อทันทีก็กอดฉันกับเสียงเสียงแน่นและร้องไห้สะอึกสะอื้น จวนจื่อพูดพร้อมน้ำตาว่า "หวั่นเอ๋อร์ เสียงเสียง พวกเธอสองคนเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ขอบคุณพวกเธอมากนะ!"

ฉันกับเสียงเสียงไม่พูดอะไรในตอนนั้น สามสาวกอด...