บท 504

พี่เหมยหัวเราะอย่างสนุกสนานหลังจากพูดจบ เสียงหัวเราะของเธอช่างไร้ยางอาย ฉันรู้สึกทรมานและน้อยใจมาก พยายามก้าวขาออกไปสุดแรงเกิด แต่ฉันพบว่าตัวเองแทบไม่มีเรี่ยวแรงเหลือที่จะขยับตัว ฉันพยายามเดินไปได้สองก้าวก็ล้มลงเพราะทนไม่ไหว

พี่เหมยเห็นดังนั้นก็เดินเข้ามาแกล้งทำเป็นห่วงใยและพยุงฉันไว้ แล้วพูดด้วยน้...