บท 867

ฉันจำต้องชะลอฝีเท้าแล้วเดินไปข้างหน้า ขณะนั้นเฮยจื่อก็เดินตามหลังฉันมาติดๆ ทันใดนั้น หนูตัวหนึ่งวิ่งมาจากไกลๆ แล้วพุ่งผ่านเท้าของฉันไป ทำให้ฉันตกใจกรีดร้องขึ้นมาทันที เมื่อเฮยจื่อได้ยิน เขาก็รีบวิ่งเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง "พี่หวั่นเอ๋อร์ เป็นอะไรไปครับ"

ฉันยื่นแขนออกไปกอดแขนของเฮยจื่อแน่นๆ แล้วพู...