บท 898

อาเชาฟังแล้วหัวเราะเบาๆ พูดว่า "อืม ดีนะ ไม่เป็นไร ถ้าว่างๆ ก็ไปเที่ยวกับพวกเธอบ่อยๆ นะ อย่าขังตัวเองอยู่แต่ในบ้านเลย แล้วถ้าเงินไม่พอก็บอกพี่นะ!"

ฉันฝืนยิ้มออกมา ไม่รู้ทำไมฉันรู้สึกว่ารอยยิ้มของฉันตอนนี้ดูเสแสร้งมาก บางทีอาจเป็นเพราะฉันนึกถึงอาเชากับลี่ลี่กำลังกอดกันอยู่ ทำให้ฉันรู้สึกเจ็บปวดในใจห...