บท 952

เมื่ออาเชาเดินทางกลับบ้าน ตอนนั้นฉันยังไม่ได้หลับ แต่ฉันแกล้งทำเป็นหลับสนิท เห็นได้ชัดว่าอาเชาไม่ได้พบร่องรอยการติดตามของฉันเลยแม้แต่น้อย เขายังคงระมัดระวังมากเมื่อมุดเข้าไปในผ้าห่ม ราวกับกลัวว่าฉันจะเป็นอะไรไป

แต่เมื่อเขาคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเลย ฉันก็รู้สึกโล่งใจ

แปลกตรงที่ เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อฉันต...