บท 165

ทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้ต่างขบฟันและยืนขวางหน้าเยี่ยเหรินอีกครั้ง

เยี่ยเหรินไม่ได้ทำอะไรเลย เขาเพียงแค่อุ้มชิงเอ๋อร์และค่อยๆ เดินไปที่ประตู

คนที่ยืนขวางอยู่ตรงหน้ารู้สึกว่ามีแรงผลักที่มองไม่เห็นค่อยๆ ดันพวกเขาให้ถอยออกไป

ไม่ว่าพวกเขาจะพยายามต้านทานอย่างไร แรงผลักนี้ก็ยิ่งแรงขึ้น

เหมือนแม่เหล็กสอง...