บท 4

ช่วงบ่ายเป็นเวลาพักของเอเดน เมื่อไม่มีงานอะไรให้ทำ เขาก็อดนึกถึงช่วงเช้าที่ได้อยู่กับเจ้าหญิงไม่ได้...

เอเดนคิดวนไปวนมา ว่าเขาควรจะทำอย่างไรถึงจะตอบรับคำเชื้อเชิญแบบมีนัยของเจ้าหญิงได้โดยไม่ทิ้งร่องรอย และไม่ทำให้ตัวเองดูเป็นคนเจ้าชู้มากเกินไป

จู่ๆ ก็มีเสียงเคาะประตู ที่หน้าประตูเป็นสาวใช้คนหนึ่ง เธอยื่นจดหมายให้เอเดนแล้วรีบจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เอเดนรู้สึกสงสัย จนกระทั่งเขาเปิดซองจดหมาย มีกระดาษแผ่นเล็กๆ ตกออกมา

เอเดนหยิบขึ้นมาดูใกล้ๆ เป็นลายมือที่หรูหราและสง่างามของเจ้าหญิง

"ข้าชอบตำหนักด้านข้างในยามค่ำคืนมาก ห้องในสุดที่ชั้นหนึ่งสามารถมองเห็นดวงดาวได้"

หัวใจของเขาเต้นรัวแทบระเบิด

โจเดินไปมาอย่างโกรธเกรี้ยวรอบๆ คฤหาสน์

เขาไม่ได้โลภในทรัพย์สมบัติของเจ้าหญิงจริงๆ เพราะตระกูลของเขาเองก็มีความเกี่ยวดองกับราชวงศ์ อีกทั้งยังมีเครือญาติมากมายและมีความสัมพันธ์ทางเครือญาติกับตระกูลต่างๆ เขาจึงไม่จำเป็นต้องอาศัยเจ้าหญิงมาเพิ่มเกียรติให้ตน

เขาเองที่อยากมาขอแต่งงานกับเจ้าหญิง

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ใช่หนุ่มน้อยแล้ว เขาถูกเร่งให้แต่งงานอาจจะมากกว่าเจ้าหญิงเสียอีก เพราะในบ้านมีผู้อาวุโสมากเกินไป

แต่เขาไม่รู้ว่าทำไม ตั้งแต่เข้าสู่วัยหนุ่มเขาไม่เคยมีใจให้คุณหนูตระกูลสูงศักดิ์คนไหน และไม่เคยหลงเสน่ห์สาวใช้คนไหนจนต้องเสียตัว

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นี่ไม่ใช่ปัญหาอะไร กลับกลายเป็นว่าเพราะนิสัยที่ซื่อตรงและสุภาพบุรุษของเขา ทำให้เขาโดดเด่นในหมู่บรรดาทายาทตระกูลใหญ่ทั้งหลาย

แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้ว เขาต้องแต่งงาน แต่เขาไม่มีทั้งคนรักหรือสตรีที่หมายปอง แม้แต่คุณหนูตระกูลสูงที่รู้จักก็มีไม่กี่คน ดังนั้นเมื่อจู่ๆ ได้ยินว่าน้องสาวลูกป้าของเขาถึงวัยแต่งงานแล้ว เขาจึงเพิ่งสนใจน้องสาวคนนี้ขึ้นมา

น้องสาวลูกป้าของเขามีชาติกำเนิดสูงส่ง รูปโฉมงดงามเลิศล้ำ ปัญญาเฉียบแหลม กิริยางดงาม และรักนวลสงวนตัวเหมือนเขา

นอกจากน้องสาวลูกป้าแล้ว ใครจะเหมาะสมกับคนดีเลิศอย่างเขา

โจจึงคิดว่า ในเมื่อต้องแต่งงานกับคุณหนูตระกูลสูงสักคน ทำไมจะไม่เป็นน้องสาวลูกป้าของเขาล่ะ?

ดังนั้นแม้วันนี้โจจะถูกน้องสาวลูกป้าไล่ออกมาอีกครั้ง เขาก็ไม่ได้โกรธนาน เพราะเขารู้สึกว่าท่าทีของน้องสาวลูกป้าเริ่มอ่อนลงแล้ว โดยเฉพาะเมื่อครู่นี้น้องสาวลูกป้ายังส่งคนมาส่งจดหมายให้เขาอีก

มีอะไรที่พูดกันตอนเจอหน้าไม่ได้ ต้องทำแบบนี้ด้วย?

โจค่อยๆ แกะซองจดหมาย ข้างในเป็นกระดาษแผ่นหนึ่ง เขียนว่า:

"

ถึงพี่ชายลูกป้า

หากพี่ชายยังยืนกรานเช่นเดิม คืนนี้ข้ามีเวลา เราลองคุยกันสักหน่อยได้ ข้าจะรออยู่ที่ตำหนักด้านข้าง พี่ชายไม่คุ้นเคยกับคฤหาสน์ เมื่อถึงเวลาจะมีสาวใช้พาพี่มา หวังว่าหลังคืนนี้ ข้ากับพี่ชายจะสามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้

"

ถ้าเป็นคนอื่นได้รับจดหมายแบบนี้ โดยเฉพาะเป็นการนัดพบกับเพศตรงข้ามในยามค่ำคืน คงจะรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ แต่โจกลับไม่ได้คิดอะไรมาก เขาคิดแค่ว่าคืนนี้จะได้โน้มน้าวน้องสาวลูกป้าอีกครั้ง ตลอดบ่ายจึงซ้อมในหัวว่าจะพูดอย่างไรให้น้องสาวลูกป้าเชื่อว่าเขาเป็นคู่แต่งงานที่เหมาะสมที่สุดจริงๆ

พอถึงยามเย็น ก็ยังไม่มีสาวใช้มารับเขาไปที่ตำหนักด้านข้าง โจก็ไม่ได้สงสัยอะไร เขารู้ว่าตำหนักด้านข้างอยู่ที่ไหน พอถึงเวลานัด เขาจึงแต่งตัวเล็กน้อยแล้วมุ่งหน้าไปที่ตำหนักด้านข้าง

เอเดนนั่งไม่ติดเก้าอี้หลังจากได้รับลายพระหัตถ์ของเจ้าหญิงในช่วงบ่าย พอนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้ ทั้งตัวเขาก็ร้อนผ่าวราวกับจะลุกเป็นไฟ