บท 292

ตอนนั้นเอง กิ่งน้อยถึงได้รู้สึกตัว สายตาของเราประสานกัน ความอับอายทำให้เธอชะงักค้างอยู่กับที่ ร่างกายของเธอหยุดเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ

กิ่งน้อยรีบซุกตัวเข้ามาในอ้อมอกของฉันด้วยความอาย อาจเพราะเธอไม่คิดว่าฉันจะปฏิบัติกับเธอแบบนี้ระหว่างทาง ใบหน้าของเธอแดงซ่านขึ้นทันที จากแววตาและสีหน้าของเธอ ฉันรู้สึ...