บท 47

หลังจากที่ผมได้ปลดปล่อยเปลวไฟที่สะสมมานานออกไป ผมก็ยังไม่รู้สึกพอใจ จึงค่อยๆ เข้าไปใกล้ถุงน่องสีขาวที่เปียกชื้น ซึ่งเปรอะไปด้วยน้ำที่พุ่งออกมาจากฟานซือซือ

กลิ่นนั้นทำให้ผมหลงใหล ผมไม่ให้เวลาฟานซือซือได้หายใจหรือฟื้นตัว ราวกับกำลังเล่นกับหญิงสาวที่หมดสติ

ไม่จำเป็นต้องมีการตอบสนองใดๆ ขอเพียงผมสนุกก็พ...