บท 667

สมิทธ์รินเหล้าขาวให้ฉันอีกแก้ว ส่วนตัวเองวางแก้วลงแล้วรินน้ำเปล่า เริ่มกินอาหารพลางคุยกับฉัน เขาหัวเราะไม่หยุด ดูเหมือนจะหิวจริงๆ สมิทธ์กินไปได้มากทีเดียว

ฉันก็พยายามกินอาหาร แต่มือซุกซนใต้โต๊ะนั่นไม่ยอมอยู่นิ่ง ครั้งหนึ่งดึงกางเกงในฉัน อีกครั้งก็จับของฉันขยับขึ้นลงเล่น เฉินเชี่ยนตอนนี้ดูเหมือนกำลั...