บท 120

ใบไม้คิดไม่ผิด

สุพิชญ์เดือนครอบครองอาวุธชีวเคมีที่ทรงพลังเช่นนี้

เมื่อถึงเวลา พวกที่แอบหมายปองอยู่ในที่มืดเหล่านั้น ก็จะเหมือนฝูงหมาป่าที่หิวโหย พุ่งเข้าใส่เธอ แย่งชิงผลงานวิจัยเหล่านั้น!

สุพิชญ์เดือนเห็นใบไม้ไม่พูด นึกว่าเขาไม่สนใจยาชนิดนี้ จึงเสริมอีกประโยค

"ถึงแม้ว่ายาชนิดนี้จะไม่มีประโยชน์มากนัก...