บท 167

ผมยอมรับ

สาวสวยระดับเจินเถาที่มาปรากฏตัวที่สถานีรถ ย่อมต้องโดดเด่นราวหงส์ในฝูงไก่อย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ไม่คิดว่าคนขับแท็กซี่วัยลุงคนนี้จะไร้ยางอายขนาดนี้

"ลุงครับ นี่เพื่อนผม..." ผมยิ้มแห้งๆ

"อ๊ะ? อ่า...อย่างนี้นี่เอง ดีๆ รีบให้เธอขึ้นมาเลย ฮิๆ..." ลุงคนขับยิ้มเจื่อนๆ อย่างเก้อกระดาก

รถค่อยๆ แ...