The Cursed Luna

The Cursed Luna

Fatima Muhammad · Güncelleniyor · 86.4k Kelime

329
Popüler
329
Görüntülenme
100
Eklendi
Paylaş:facebooktwitterpinterestwhatsappreddit

Giriş

"A mate is meant to fortify the pack, embodying the qualities we hold dear. Unfortunately, you lack the fundamental attributes of our kind—the ability to shift into your wolf form. I cannot have a mate who is perceived as weak and incapable of fulfilling her role," he declared, his voice laced with a chilly indifference.

A deep ache settled within Marissa's chest. Her heart shattered into countless fragments, the searing pain of Derrick's words piercing her very soul.

"I, Alpha Derrick Garvin of the White Fang Wolf Pack, hereby reject you, Marissa Alisster, a wolfless she-wolf, as my mate," Alpha Derrick proclaimed, his gaze turning icy and devoid of remorse.

She had been outcast by her pack and lived as a cursed one but unknown to her the moon Goddess had hidden agendas for her including a second chance mate who will help her find her true self.

Bölüm 1

Marissa's Pov

The dark cloud loomed overhead, crackling with lightning and creating an air of mysticism. The imminent storm threatened to unleash its ghastly downpour upon the land.

Fierce gusts of wind whipped through the woods as I and my mother, Elisa, raced forward, our breath ragged. My legs ached, numbed by exhaustion, but I couldn't afford to stop and rest. The relentless rogues were closing in, their presence an ever-encroaching danger.

Five months had passed since My 18th birthday, yet I hadn't undergone my first transformation into a werewolf. The delay had been weighing heavily on me, casting a shadow over my spirits. Sensing my turmoil, my mother had suggested a run together, hoping to lift my mood.

We had shared a beautiful bonding experience, forging a connection that only strengthened our familial ties. As we made our way back home, hands clasped tightly, genuine smiles adorned our faces.

However, the joy was abruptly shattered as the once bright sun was swallowed by an ominous storm.

My mother came to an abrupt halt, a shiver coursing through her body as eerie energy enveloped her senses. I could see her eyes darting around, scanning the surroundings, while her wolf whispered through their mind link, alerting her to the presence of danger. The distinct scent of rogues lingered in the air, confirming her suspicions.

I felt her grip tighten even more, sensing the tension radiating from her. I observed her protective stance, shielding me as we were surrounded by a pack of formidable rogue wolves.

I saw her eyes transformed, revealing her wolf's essence as she growled, pushing me behind her for safety. The mix of anger and disgust on her face was palpable, her resolve unwavering.

The situation escalated swiftly as one of the rogues, wearing a smug expression, lunged at her, aiming to bring her down.

With lightning reflexes, she evaded the attack and retaliated, delivering a swift kick that sent the rogue stumbling. The determination in her hazel eyes fueled her movements, her wolf, Sabrina, taking control to defend against our assailants.

Another rogue seized the opportunity, launching a punch at her. Despite her best efforts to dodge, the blow found its mark, striking her side.

She winced momentarily, the pain evident on her face, but she quickly concealed her vulnerability, unwilling to show weakness to the rogues.

Gathering her strength, she propelled herself forward, charging at the rogue who had struck her. Her fist connected with his face, a resounding crack echoing through the air as his nose bore the brunt of the impact. The injured rogue retaliated, lunging at her and pinning her to the ground.

However, her tenacity prevailed. She skillfully entwined her legs with his, swiftly twisting their positions, and emerged on top. With a powerful punch, she rendered the rogue unconscious, his threat neutralized.

I just stood and watched in awe as she fought with unwavering determination and skill.

Her grip tightened on my arm and we continued to run, but our path was abruptly blocked by the encroaching rogues.

I could see fear flickering in her eyes as one of the rogues seized hold of her, causing my heart to sink.

I knew from her expression that she was mind-linking my father and brother, but the delay in their arrival was perplexing.

Amid the chaos, she fought valiantly against the rogues, her determination evident.

I wanted to fight but couldn't muster the strength. I was caught by two rogues, struggling against the grip of the rogues who held me, desperately attempting to break free. With a burst of strength, I managed to wriggle out of their grasp.

"Run, Marissa! Run!" my mother's urgent cry pierced the tumultuous air as she continued her fierce battle. But I vehemently shook my head, refusing to leave her side.

I couldn't bear the thought of abandoning her at this moment.

A sense of helplessness washed over me as I realized my inability to shift into my wolf form. The absence of my transformation left me as no threat against the rogue wolves.

I stood frozen with fear, watching as my mother valiantly fought on. She seemed to be gaining the upper hand against the rogues until, in a treacherous move, one of them attacked her from behind, a smug grin adorning his face.

My voice caught in my throat, unable to release the scream of warning that desperately begged to escape.

It felt as if an invisible force stifled me, robbing me of the ability to reach out to my mother. The shock of the impending danger rendered me motionless.

In a flash, the rogue wolf struck my mother from behind, sending her crashing to the ground. His claws mercilessly slashed at her throat, extinguishing her life force.

I gasped in utter disbelief, tears welling up in my eyes as a storm of emotions swirled within me.

As I stared at her lifeless form, her final message silently echoed in my mind. "I love you, Marissa."

The weight of those words pressed heavily upon me, and my trembling hands covered my mouth, attempting to stifle my anguished cries.

A mix of grief, pain, and emptiness washed over me.

With a chilling smirk, one of the rogues began to approach me, reveling in the apparent victory.

My trembling hands gave way beneath me, causing me to stumble and collapse onto the ground. Whimpering in fear, I huddled in a ball, my eyes tightly shut, bracing myself for the inevitable end.

Amidst my despair, a powerful growl reverberated through the air, causing me to cautiously open my eyes.

To my astonishment, the rogues had vanished without a trace. Confusion mingled with relief as I struggled to comprehend what had just transpired.

Tear-streaked and shaken, I clung tightly to my feet, my gaze returning to my mother's lifeless body. Fear consumed me, squeezing my chest with every labored breath.

"It's my fault," I muttered under my breath, my voice a constant mantra of self-blame. The weight of guilt bore down on me, penetrating my very being. The darkness of my thoughts threatened to engulf her.

Suddenly, I jolted upright in my bed, gasping for air. Beads of sweat adorned my forehead, my trembling hand instinctively clutching my chest.

I pressed my other hand against her quivering lips, desperately muffling my cries, unwilling to let anyone hear my anguish.

Two years had passed since the tragic murder of my mother, yet I was haunted by the horrifying dream night after night.

I finally mustered the strength, wiping the tears from my face with a trembling hand.

Reluctantly, I dragged my weary body out of bed, though every fiber of my being begged her to stay. The choice to remain in bed, however, had never truly been mine to make.

Gazing into the small mirror that hung on the wall, I released a heavy, weary sigh, lost in the reflection before me.

My heart twisted as my eyes fell upon the scar I bore, a painful reminder of the day my mother was brutally taken from me.

My fingers instinctively traced the mark, a gentle caress upon the evidence of my past.

The once vibrant light in my eyes had dimmed, replaced by a lifelessness that mirrored the darkness that engulfed my soul.

Turning away from the mirror, I made my way to the bathroom, hoping that the cold water splashed upon my face would revive some semblance of vitality.

Yet, the refreshing touch of water couldn't chase away the profound sadness that clung to my spirit.

With a heavy heart, I discarded my nightgown and stepped into the shower, allowing the cascading water to wash away not only the physical dirt but also the weight of my sorrow.

I chose my baggy trousers and oversized shirt from the limited options in my wardrobe, my limbs feeling burdened as I dressed as if each movement required an immense effort.

Summoning what little energy remained within my body, I trudged towards the packhouse.

Today, my responsibilities involved cleaning rooms and doing the laundry.

Changing into my work clothes, I began my tasks, my mind lost in a haze of grief.

As I meticulously arranged Alpha Mason's room, my eyes suddenly fell upon a photograph of my beloved mother.

I was never allowed to take anything out of the house when I was disowned. With trembling hands, I picked it up, holding it close to my heart, finding solace in the captured image. A tear slipped down my cheek, my silent lament for the loss I had endured.

Lost in my memories, I failed to notice my father, Alpha Mason's arrival. The air suddenly grew heavy with his presence, and a sharp voice pierced through the room.

"How dare you touch that picture!" His voice boomed, forcefully snatching the photograph from my grip and shoving me to the floor, heedless of any potential harm that might befall me physically.

I cried out in pain as my body collided with the unforgiving wall, a sharp pain trudging through me.

Tears streamed freely down my face. With great effort, I wiped away the evidence of my anguish, my gaze meeting the eyes of my father who regarded me with nothing but anger and disgust.

The memories of our strained relationship and the fateful day my mother fell victim to rogues resurfaced, further deepening the wounds that already married my soul.

FLASHBACK

.

Upon discovering my mother's lifeless body, my father, Alpha Mason arrived at the scene.

Surprisingly, the rogues were nowhere to be found, and no trace of them was left behind.

A mournful howl escaped my father's lips as he rushed to cradle his fallen mate, tears streaming down his anguished face.

Witnessing my father's grief made me blame myself more.

If only I hadn't been sad if I didn't go for this run with her, then she would have been alive with us and I wouldn't have to see my father looking vulnerable.

I had never seen him this vulnerable. I gazed at him, noticing a glimpse of hatred and disgust in his eyes as his gaze met mine.

"You killed her, you murdered your mother, Marissa," He growled at me, his accusation piercing my soul.

Shock washed over me, as I was unable to comprehend how my father could hold such a damning belief.

How could he think so lowly of me? Tears cascaded down my face, unimpeded, like an unstoppable river of pain and sorrow.

"I didn't do it, we were attacked by rogue wolves on our way back home. I swear, it wasn't me," I pleaded, my voice choked with tears. However, my father remained unconvinced, his eyes brimming with disbelief.

"You're a liar! Why can't I smell any trace of rogues? The only scent I detect is yours and your mother's. She must have scratched you when you attacked her," He snarled, his accusation laced with anger and suspicion.

I hadn't even noticed the scratch until he pointed it out. I knew that my wounds took longer to heal compared to other werewolves due to my lack of shifting abilities.

"I would never harm her, Father. I swear, I am telling the truth," I replied, my head bowed in sorrow. I wiped away my tears with the back of my trembling hand, hoping to convey my innocence.

"Don't you dare call me Father, you murderer! I didn't raise a monster. From this day forward, you are dead to us. I no longer have a daughter," He roared, his words crashing down upon me like a relentless storm.

He stood up, cradling my mother's lifeless body, and turned away, leaving me behind.

I yearned to follow him, to explain myself further, but the glance of my brother halted me in my tracks.

His eyes reflected a myriad of emotions—hurt, anger, disappointment, and more. Without a word, he joined our father, leaving me alone with my shattered world.

Never before had I felt so utterly alone. My father had declared me dead, and my brother now despised me.

The story of that fateful day remained unchanged, but no one believed me. Within the pack, I was scorned, and treated as the wolf-less monster, the beast who had supposedly slaughtered my mother.

I'm Marissa Allister, the only daughter of Alpha Mason Allister who was now considered dead to my family. The weight of their condemnation bore down on me, casting me into a pit of isolation and despair.

Son Bölümler

Beğenebilirsiniz 😍

İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı

İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı

323.2k Görüntülenme · Güncelleniyor · FancyZ
Emily dört yıldır evliydi ama çocuğu olmamıştı. Hastanede konulan teşhis hayatını cehenneme çevirdi. Çocuk sahibi olamamak mı? Ama kocası bu dört yıl boyunca nadiren evdeydi, nasıl hamile kalabilirdi ki?
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Ay Tarafından Seçilmiş

Ay Tarafından Seçilmiş

359.1k Görüntülenme · Güncelleniyor · izabella W
"Yoldaş!" Gözlerim kocaman açıldı ve hızla doğrulup açıkça kral olan adama baktım. Gözleri benimkilerle kilitlenmişti ve hızla ilerlemeye başladı. Ah harika. Bu yüzden tanıdık geliyordu, sadece bir ya da iki saat önce çarpıştığım aynı adamdı. Bana yoldaşım olduğumu iddia eden...

Ah... LANET OLSUN!


Distopik bir gelecekte, bildiğimiz dünyanın sonunun 5. yıl dönümü. Kendilerine lycanthrope diyen doğaüstü yaratıklar dünyayı ele geçirdi ve hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

Her kasaba iki bölgeye ayrılmış durumda: insan bölgesi ve kurt bölgesi. İnsanlar artık azınlık olarak muamele görüyor, lycan'lara ise en yüksek saygı gösterilmek zorunda. Onlara boyun eğmemenin sonucu acımasız halka açık cezalar oluyor. 17 yaşındaki Dylan için bu yeni dünyada yaşamak zor. Kurtlar dünyayı ele geçirdiğinde 12 yaşındaydı ve hem halka açık cezaları izledi hem de bizzat yaşadı.

Kurtlar yeni dünyada baskın hale geldi ve eğer birinin yoldaşı olarak bulunursanız, Dylan için bu ölümden daha kötü bir kader. Peki ya bir lycan'ın yoldaşı olduğunu ve o lycan'ın en ünlü ve en acımasız olanı olduğunu öğrendiğinde ne olur?

Dylan'ın zorlu yolculuğunu, hayatla, aşkla ve kayıpla mücadelesini takip edin.

Tipik kurt hikayesine yeni bir bakış açısı. Umarım beğenirsiniz.

Uyarı, olgun içerik.
Güçlü istismar sahneleri.
Kendine zarar verme sahneleri.
Tecavüz sahneleri.
Cinsel içerikli sahneler.
KENDİ RİSKİNİZE OKUYUN.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği

Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği

211.2k Görüntülenme · Tamamlandı · T.S
Herkes hamile olduğumu biliyordu—kocam Sean hariç.
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Unutulmuşların Öfkesi

Unutulmuşların Öfkesi

180.1k Görüntülenme · Güncelleniyor · Katherine Petrova
Bir alfa tarafından reddedildikten ve hayatının en kötü gününü yaşadıktan sonra, Savannah kaçıyor ve kızışma dönemine girmek üzere. Kız kardeşini korumak için, bu acılı dönemi bir eş olmadan atlatabileceği güvenli bir yer arayışında kendini uzaklaştırıyor.

Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.

Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.

Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.

Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı

Alfa İçin Kazara Taşıyıcı

111.9k Görüntülenme · Tamamlandı · Caroline Above Story
Yıllarca kısırlıkla mücadele ettikten ve sevgilisi tarafından ihanete uğradıktan sonra, Ella sonunda kendi başına bir bebek sahibi olmaya karar verir. Ancak, her şey ters gider ve korkutucu milyarder Dominic Sinclair'in spermiyle döllenir. Karışıklık ortaya çıktığında, Ella'nın hayatı bir anda alt üst olur - özellikle de Sinclair sadece herhangi bir milyarder değil, aynı zamanda Alfa Kralı olmak için kampanya yürüten bir kurt adamdır! Sinclair, yavrusunu herhangi birine bırakmaya niyetli değildir, Ella onu çocuğunun hayatında kalmasına ikna edebilir mi? Ve neden sürekli ona sanki bir sonraki yemeğiymiş gibi bakıyor? Bir insanla ilgileniyor olamaz, değil mi?
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ

MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ

179.8k Görüntülenme · Tamamlandı · Queenies
"L... lütfen, bunu yapma," bu sözleri söylemek için cesaretimi topladım. Sesim yalvarıyordu ve gözlerim ona ulaşmak için çaresizdi. "Daha fazla bekleyemem. Seni ne kadar çok istediğimi bilmiyorsun, hatta gözyaşların bile beni tahrik ediyor." Yüzü bana daha da yaklaştı. Sıcak nefesini yüzümde hissedebiliyordum, sözleri vücudumda ürperti yarattı.

☆☆☆

Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Dört ya da Ölü

Dört ya da Ölü

153.7k Görüntülenme · Güncelleniyor · G O A
"Emma Grace?"
"Evet."
"Üzgünüm, ama başaramadı." Doktor bana acıyan bir bakışla söyledi.
"T-teşekkür ederim." Titreyen bir nefesle söyledim.
Babam ölmüştü ve onu öldüren adam şu anda tam yanımda duruyordu. Elbette bunu kimseye söyleyemezdim çünkü ne olduğunu bilip hiçbir şey yapmadığım için suç ortağı sayılırdım. On sekiz yaşındaydım ve gerçek ortaya çıkarsa hapis cezasıyla karşı karşıya kalabilirdim.
Kısa bir süre önce lise son sınıfı bitirip bu kasabadan sonsuza dek kurtulmaya çalışıyordum, ama şimdi ne yapacağımı bilmiyorum. Neredeyse özgürdüm ve şimdi hayatım tamamen dağılmadan bir gün daha geçirebilirsem şanslı olurdum.
"Artık bizimlesin, şimdi ve sonsuza dek." Sıcak nefesi kulağımın dibinde tüylerimi diken diken etti.
Artık onların sıkı kontrolü altındaydım ve hayatım onlara bağlıydı. İşlerin bu noktaya nasıl geldiğini söylemek zor, ama işte buradaydım... bir yetim... ellerimde kanla... kelimenin tam anlamıyla.


Yaşadığım hayatı cehennem olarak tanımlayabilirim.
Her gün ruhumun her bir parçası sadece babam tarafından değil, aynı zamanda Karanlık Melekler denilen dört çocuk ve onların takipçileri tarafından da sökülüyordu.
Üç yıl boyunca işkence görmek dayanabileceğim kadar ve yanımda kimse olmadığı için ne yapmam gerektiğini biliyorum... Tek bildiğim yolla çıkmalıyım, ölüm huzur demek ama işler asla bu kadar kolay değil, özellikle beni uçuruma sürükleyen adamlar hayatımı kurtaranlar olduğunda.
Bana asla mümkün olacağını düşünmediğim bir şey verdiler... ölü olarak intikam. Bir canavar yarattılar ve dünyayı yakmaya hazırım.

Yetişkin içerik! Uyuşturucu, şiddet, intihar bahsi geçmektedir. 18+ önerilir. Ters Harem, zorba-aşığa dönüşen ilişki.
Zincirlenmiş (Lords Serisi)

Zincirlenmiş (Lords Serisi)

125.9k Görüntülenme · Güncelleniyor · Amy T
Yaşadığım dünya, fark ettiğimden daha tehlikeli, iki gizli örgüt tarafından yönetiliyor—Dükler ve Lordlar. Kendimi bu örgütlerle iç içe buldum, ama babamın, Veross Şehri'nin bir Dükü olarak, evlenmemi ısrarla istediği hain adam kadar tehlikeli değiller. Pençelerini bana geçirmeden önce kaçtım. Eski en iyi arkadaşım Alekos'tan yardım istemek zorunda kaldım. Alekos kabul etti, ama bir şartı vardı. Sadece onun kadını değil, aynı zamanda iki arkadaşının da kadını olmalıydım. Başka seçeneğim var mıydı? Teklifini kabul ettim.

Alekos, Reyes ve Stefan'ın kurtuluşum olacağını düşündüm, ama kısa sürede bana diğer Lordlar gibi olduklarını gösterdiler—acımasız, zalim ve kalpsiz.

Babam bir konuda haklıydı—Lordlar dokundukları her şeyi yok eder. Bu şeytanlardan kurtulabilir miyim? Özgürlüğüm buna bağlı.

Alekos, Reyes ve Stefan'ın bana yaşattığı her şeye katlanmalıyım, ta ki bu vahşi şehirden kaçana kadar.

Ancak o zaman gerçekten özgür olacağım. Ya da olacak mıyım?

Lordlar Serisi:
Kitap 1 - Zincirlenmiş
Kitap 2 - Satın Alınmış
Kitap 3 - Kapana Kısılmış
Kitap 4 - Özgürleşmiş
Soğuk Kalpli Alfa'nın Eşi

Soğuk Kalpli Alfa'nın Eşi

127.5k Görüntülenme · Güncelleniyor · Alice Tumusiime
Uyarı 18+ ⚠️YALNIZCA YETİŞKİN OKUYUCULAR⚠️
"Beni istediğini biliyorum."
"Benden hoşlanmasan da, benim eşimsin ve bunu inkar edemezsin."
Arkamda durdu, bir eliyle kalçamı tuttu ve eğildi, nefesi boynumda hırçın, sesi kısık ve boğuktu,
"Vücudunun ne istediğini... ve benim vücudumun neye ihtiyacı olduğunu dinleyeceksin. Küçük bir ısırığın getirebileceği zevki sadece."


15 yaşındayken, acımasız Alfa'nın benim eşim olduğunu iddia ettiğini duyduğumda şok olmuştum.
Daha da kötüsü, beni korumaya çalışan babamı öldürdü. O zaman ondan kaçmayı başardım.
Ancak 18 yaşıma geldiğimde, tekrar tuzağına düştüm.
Ondan nefret ediyordum ve intikam almak istiyordum, ama ay tanrıçasının benim için farklı bir planı vardı.
Onun eşiydim ve kaderimiz birlikte olmaktı. Şartlar ne olursa olsun, bedenim ona karşı koyamıyordu.
As'ın Tuzağı

As'ın Tuzağı

91.6k Görüntülenme · Tamamlandı · Eva Zahan
Yedi yıl önce, Emerald Hutton, kalbini kırık bir halde ellerinde tutarak, New York City'deki liseye gitmek için ailesini ve arkadaşlarını geride bırakmıştı. Sadece bir kişiden kaçmak için. Yedi yaşındayken onu zorbalardan kurtaran, kardeşinin en iyi arkadaşı, ona aşık olduğu kişiydi. Hayallerindeki çocuk tarafından kırılmış ve sevdikleri tarafından ihanete uğramış olan Emerald, kalbinin parçalarını anılarının en derin köşesine gömmeyi öğrenmişti.

Yedi yıl sonra, üniversiteyi bitirdikten sonra memleketine geri dönmek zorunda kaldı. Şimdi, bir zamanlar ölü kalbinin atmasına neden olan, soğuk kalpli bir milyarderin yaşadığı yer.

Geçmişinden yaralı olan Achilles Valencian, herkesin korktuğu bir adama dönüşmüştü. Hayatının yanıkları, kalbini dipsiz bir karanlıkla doldurmuştu. Onu akıl sağlığında tutan tek ışık ise, hayatı boyunca hayran olduğu, çilli ve turkuaz gözlü bir kızdı. En iyi arkadaşının küçük kız kardeşi.

Yıllar süren mesafeden sonra, ışığını kendi bölgesine çekme zamanı geldiğinde, Achilles Valencian oyununu oynayacak. Kendi olanı talep etmek için bir oyun.

Emerald, kalbini güvende tutmak için aşk ve arzunun alevlerini, bir zamanlar onu sel gibi saran cazibeyi ayırt edebilecek mi? Yoksa şeytanın tuzağına düşmesine izin mi verecek? Çünkü kimse onun oyunlarından kaçamazdı. O, istediğini alır. Ve bu oyunun adı...

Ace'in tuzağı.
ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ

ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ

99.8k Görüntülenme · Tamamlandı · judels.lalita
"Hayır! Olamaz!" İçimden bir hışımla söyledim. "Buraya gelmeye cesaret edemez!"
"Ne oluyor, Zara!" Levi bana çarptı ve arkamdan homurdandı.
"Özür dilerim," gözlerim fal taşı gibi açılmış halde mırıldandım.
"Bu o mu?" Levi zihin bağlantısıyla sordu ve başımı salladım.
"Zara," babam seslendi. "Alpha Noah ile tanışık olduğunu anlıyorum."
Yavaşça başımı salladım.
"Harika," dedi babam. "Alpha Noah, senin onun kader arkadaşı olduğunu da söyledi."
Başımı tekrar salladım.
"Mükemmel, Alpha Noah seninle evlenmek istiyor."
"Öyle mi?" Sesimi buldum.
Babam ve Alpha Noah başlarını salladılar.
"İlginç," dedim. "Alpha Noah'ın beni bir yıldan fazla bir süre önce reddettiğini de söyledi mi?"
Babamın gülümsemesi soldu, Alpha Noah'ın yüzü kül gibi oldu.
Alpha Noah gerçekten babamın emrine körü körüne itaat edeceğimi mi sanıyordu?


Zara, kıtanın en güçlü sürülerinden birinden gelen gümüş bir kurttur.
Onu reddettikten bir yıl sonra, kader arkadaşı kapısına gelip onu geri almak istediğini söyler.
Zara onun teklifini reddeder ve o da arkasından babasına gidip evlenme izni ister. Yaşlı Alpha bu düzenlemeyi kabul eder.
Zara mutsuzdur ve işleri kendi başına halletmeye karar verir. Babasına, seçtiği eşinin Beta'sı ve en iyi arkadaşı Levi olduğunu söyler—ancak Levi'nin bir sırrı vardır.
Zara'nın ikinci şans kader eşi, Zara ve Levi'nin çiftleşme törenine katıldığında ne olacak?
Töreni durdurup onu kendi eşi olarak mı alacak?
İki kırık kalbin birbirini bulması ve yalanlar ve kehanetler ağına çekilmesi hakkında bir hikaye.
Zara hak ettiği mutluluğu bulabilecek mi?
Eski Karım Gizemli Bir Patron

Eski Karım Gizemli Bir Patron

79.9k Görüntülenme · Güncelleniyor · Miranda Lawrence
İki yıllık evlilikten sonra, Charles Lancelot aniden boşanma davası açtı.
"Eski sevgilim geri döndü. Boşanalım. Ne istersen alabilirsin," dedi.
İki yıllık evlilikten sonra, Daphne Murphy artık onun kendisini sevmediği gerçeğini göz ardı edemezdi ve geçmiş ilişki duygusal sıkıntıya neden olduğunda, mevcut olanın zarar gördüğü açıktı.
Daphne Murphy tartışmadı, bu çifti kutsamayı ve kendi şartlarını öne sürmeyi seçti.
"En pahalı sınırlı üretim spor arabanı istiyorum."
"Evet."
"Şehrin dışında bir villa."
"Tamam."
"İki yıllık evlilikten sonra kazandığımız milyar dolarları paylaşalım."
"?"