

The Vampire Kings | BDSM Academy
Athena · Tamamlandı · 164.2k Kelime
Giriş
"Guys, this is Isabella" Sarah introduced me,
"Okay guys so Isabella is apparently a first year, and from a random orphanage and didn't even know that her Dom is a king" Sarah laughed to me.
"You're with Edward? I couldn't handle him" Payton said.
"Handle him?" I asked, the girls all giggled.
"I didn't even make it past his manners phase" Sarah told me.
"Edward shares the throne of England and Russian territory with his father" Veronica explained to me,
"Wait what, England and Russia? What do you mean, England has a queen?" I told them,
"Not the human queen silly, the Vampi-" Payton was cut off by Edward strictly calling my name.
I turned around, terrified,
"Isabella, come here" he called to me, and beckoned for me to come to him. I walked over to him shyly, feeling the glare of jealously on the back of my neck.
"Yes sir?" I asked him when I approached, he sat in between other doms.
"Sit here darling" he told me and motioned to his lap. My cheeks were bright red,
"On-on your lap Edward?" I asked him.
"How DARE you address him by his name-" another dominant said to me, Edward help up his hand to silence him.
"Sweetheart, I know you're still new to this, but you will address me as 'sir' or 'master' here. Now sit on my lap" he told me. I sat on his lap.
Edward whispered something to Eros,
"Punish the girls for the gossip" he said calmly.
"Girls" Eros said harshly, they all looked over
"You all are being punished together for talking about things that are not yours to tell" Edward said calmly. They all look mortified.
"Go wait in the red room, I'll be watching your punishment with my sub" he said calmly.
Arkhaios is a very secret society. Isabella, however, as a human girl was invited. No one knows that Isabella is a pureblood royal child.
"Why would a royal child be orphaned?" someone would asked. Purebloods were rare, powerful, and honored. Royal families rarely concieved.
Because she's a Medici.
The Medici's, the thirteenth royal family. Previously the most powerful royal vampire family, until the twelve Royal famlies voted to have their line ended for war crimes.
Isabella is orphaned at birth. She gains admission into prestigious academy outside of London. When she attends the academy, she meets Edward.
Edward is commissioned by his father and the headmaster to mentor and protect her. While Edward is annoyed with the task, he falls in love with her. Isabella learns that she is not an orphan, but in fact a very powerful, yet-to-shift vampire. Attacks begin on her life.
Damien, Edward's half brother was hired by Edward to protect her full-time at the Academy. Isabella and Damien fall in love.
The three are told their relationship is untraditional and forced to keep it a secret...
It won't be a secret as you guess.
Bölüm 1
A/N: *Hello readers! Just a friendly reminder that this is a fantasy novel. Oxford University is in a FANTASY context. This is a FANTASY reality of the university, I know oxford doesn't require a uniforms or have VAMPIRE STUDENTS. GOOD DAY and good reading. *
A blend of guilt and excitement surged within me as I embraced my foster sisters one last time. Leaving the orphanage was bittersweet; while I longed for a true family, a fresh opportunity awaited me.
The orphanage had been my only home throughout my entire life. Since as far back as my memory reached, it had sheltered me. Just recently, on my eighteenth birthday, I had set off for college.
The concept of being sheltered didn't even begin to capture the reality. Our orphanage was nestled far away from any bustling town, and our education was confined within its walls. I had only ventured to Zurich a handful of times – mainly for museum trips, shopping escapades with the other girls, and the occasional meeting with potential adoptive parents. But every return to the countryside, with its untouched beauty and serene surroundings, was a welcome one. I couldn't help but feel fortunate to have been raised in such a place as I gazed over the small town and the majestic mountains beyond.
Over the years, countless families had interviewed me, gauging my suitability for adoption. Yet, nothing had ever materialized. As a child, my solitary interests in reading and solo chess matches seemed to scare people off. I wasn't very talkative, preferring my own company over chit-chat with others. As time passed, the prospect of a family grew more distant, but surprisingly, I was content with that. While some of my foster sisters found loving homes, I remained within these walls, entering adulthood.
The support I received within these familiar walls had been invaluable. I had the chance to study extensively, read all the books I desired, and collaborate closely with our teachers, even touring universities. I was fixated on the idea of pursuing higher education in the United States, even though visiting there wasn't feasible. Nonetheless, I did get to explore some of the finest universities across Zurich, Berlin, Prague, and London.
These visits to various cities and universities instilled a sense of humility in me. The scope of my sheltered life became all the more apparent. Witnessing these avenues of opportunity – places where I could forge my independent path, meet new people – seemed infinitely more appealing than any romanticized notions of finding a traditional family.
Among all these cities, London left the strongest impression. During my interview at Oxford, the headmaster challenged me to a game of chess. His scrutiny was palpable, as if I were some alien experiment. After our rounds, and my beating him several times, he extended his hand and offered me a seat.
Now, as I stood before the gates of my childhood sanctuary, holding my soul sisters close in a farewell embrace, a swell of apprehension washed over me. This marked my first time departing from the orphanage. Eager as I was to learn, to explore, a sense of panic nestled itself within me.
I had saved my teacher for last. She had constantly pushed me beyond my limits, urging me to study and excel. When the other girls went to play, I stayed behind, engaging in spirited debates, solving math problems, analyzing literary phenomena, and crafting essays. This summer, when we usually had just an hour of study each day, she had kept me for extra hours, honing my skills and tutoring me in anticipation of my Oxford courses.
"Isabella," she called my name, her voice kind and warm.
"I hope you'll forgive me one day for robbing you of your entire summer," she said with a chuckle.
"I owe everything to you," I replied, and her eyes glistened with emotion.
"You're going to excel," she assured me, giving me a heartfelt hug.
"Yes, yes, I know – I'm a prodigy, gifted beyond measure," I quipped, trying to stifle an eye roll. She let out a sigh and laughed.
And so it begins, I thought to myself.
My first day of classes arrived, and, as luck would have it, I was running late. The morning sun had witnessed my hurried dash, leaving me no time for breakfast and no opportunity to acquaint myself with my new roommates. Dressed in the school's uniform – a navy plaid skirt grazing my knees, a pristine white collared shirt, and a navy blue sweater vest – I endeavored to make an impression. My long hair cascaded straight down my back, tamed by a simple black headband, while pearl earrings graced my ears.
The journey to my first class was fraught with urgency. A brief exchange of greetings with my new professor marked my arrival.
"Ah, everyone, allow me to introduce Isabella," the professor announced.
"Find a seat next to Colton, who will be your lab partner for the year." My gaze swept the room and landed on a young man who occupied the vacant seat to his left. As I approached, a subtle wave of annoyance emanated from him – clearly, he preferred solitary work.
Men. Remember, Bella, you're no longer sheltered. Maintain your composure, I admonished myself.
And these were not just any men; they were exceptionally handsome.
"Hello, I'm Isabella," I greeted him.
"Colton," he replied tersely. I saw no need to engage further and turned my focus to the professor.
"Today, we continue our cell analysis lab. Retrieve your microscopes and proceed from where we left off yesterday," the professor instructed.
The array of microscopes caught my attention. This university was a far cry from my former home, equipped with technology beyond my wildest dreams. The back wall hosted a row of at least fifty microscopes – a stark contrast to the lone, rusty model at the orphanage. Colton swiftly procured the necessary materials and placed a black composition book and lab assignment before me.
"I could have managed it myself," I muttered, perusing the lab assignment quickly.
"I'm efficient," he remarked.
"So, Isabella, where did you transfer from?" he inquired. My heart danced as he pronounced my name. Focus, Bella. I'd never shared a classroom with boys, save for that one male teacher. How did girls concentrate amidst such enchanting distractions?
"Oh—" I began, my words halting as I realized my classes were considered "advanced." While I was a freshman, most of my courses were at an upper-level tier.
"I actually just started here," I admitted, earning a curious look from Colton.
"You're a freshman?" His disbelief resonated.
"Yes, indeed."
"In a four-hundred-level course?" Skepticism laced his words.
"Yes, I was placed in a rather... advanced schedule," I replied, maintaining my composure.
"I too am on an advanced schedule. Let me see yours," he commanded. Tentatively, I retrieved my schedule and presented it to him, allowing him to compare it with his own.
"We share four courses and the same independent study," he stated nonchalantly.
Upon completing the lab, we submitted our work and were surprisingly dismissed for the day. As I made my way to my next class, Colton followed me, continuing our earlier conversation.
"A freshman enrolled in junior courses – and I believed I was ahead," he mused, his smirk catching my attention.
"What do you mean?" I queried, raising an eyebrow as his towering form loomed.
"Just a sophomore, but I was also chosen for advanced courses. Yet, you've outdone me; you're merely a freshman," he admitted, prompting me to clarify.
"Oh, yes. I managed to outplay the headmaster in a series of chess matches during my admissions interviews," I divulged, piquing his curiosity.
"Chess, you say?" he inquired.
"Yes, I've been playing since my youth. It's one of my favored pastimes," I responded.
"Indeed? Well, you must be skilled. I'm a member of the university's chess team. We must play sometime," he suggested.
"Ah, the chess team. The headmaster mentioned it to me," I remarked, though his lingering bewilderment irked me.
"Did anyone mention Arkhaios to you?" His inquiry bore into me.
"Oh, yes, the esteemed society," I replied, concealing my indifference to the creators' self-importance.
"Lower your voice," Colton cautioned, his tone grave.
"Seriously?" I glanced around the deserted hallway.
"Arkhaios is a deeply secretive society. Not a word about it to anyone. The headmaster surely warned you," he stressed.
"Of course," I affirmed, aiming to placate his seriousness.
"A meeting is scheduled for tonight. Dress elegantly. The society is both challenging and prestigious, inviting only a select few from the world's most eminent families. I still wonder, who are your people? I wasn't aware we accepted first-year students," he prodded. His words amused me; was everyone here similarly elitist?
"I hail from a Swiss orphanage. Evidently, some admissions are based on merit rather than parental wealth," I revealed, leaving him momentarily speechless.
Without granting him an opportunity to respond, I strode away, moving toward my next class.
Son Bölümler
#106 Epilogue
Son Güncelleme: 5/13/2025#105 Chapter One Hundred and Five
Son Güncelleme: 5/13/2025#104 Chapter One Hundred and Four
Son Güncelleme: 5/13/2025#103 Chapter One Hundred and Three
Son Güncelleme: 5/13/2025#102 Chapter One Hundred and Two
Son Güncelleme: 5/13/2025#101 Chapter One Hundred and One
Son Güncelleme: 5/13/2025#100 Chapter One Hundred
Son Güncelleme: 5/13/2025#99 Chapter Ninety Nine
Son Güncelleme: 5/13/2025#98 Chapter Ninety Eight
Son Güncelleme: 5/13/2025#97 Chapter Ninety Seven
Son Güncelleme: 5/13/2025
Beğenebilirsiniz 😍
Kader Oyunu
Finlay onu bulduğunda, insanların arasında yaşıyor. İnkar eden inatçı kurda aşık oluyor. Belki onun eşi değil, ama onu sürüsünün bir parçası olarak istiyor, gizli kurt olsa da.
Amie hayatına giren Alpha'ya direnemez ve sürü hayatına geri döner. Sadece uzun zamandır olduğundan daha mutlu olmakla kalmaz, kurdu sonunda ona gelir. Finlay onun eşi değil, ama en iyi arkadaşı olur. Sürüdeki diğer üst düzey kurtlarla birlikte en iyi ve en güçlü sürüyü oluşturmak için çalışırlar.
Sürü oyunları zamanı geldiğinde, önümüzdeki on yıl için sürülerin sıralamasını belirleyen etkinlikte, Amie eski sürüsüyle yüzleşmek zorunda kalır. Onu reddeden adamı on yıl sonra ilk kez gördüğünde, bildiğini sandığı her şey alt üst olur. Amie ve Finlay yeni gerçekliğe uyum sağlamalı ve sürüleri için bir yol bulmalıdır. Ama bu beklenmedik olay onları ayıracak mı?
Lycan Prensinin Yavrusu
"Yakında bana yalvaracaksın. Ve o zaman geldiğinde—seni istediğim gibi kullanacağım ve sonra seni reddedeceğim."
—
Violet Hastings, Starlight Shifters Akademisi'nde birinci sınıfa başladığında, sadece iki şey istiyordu—annesi'nin mirasını onurlandırarak sürüsü için yetenekli bir şifacı olmak ve akademiyi kimsenin tuhaf göz rahatsızlığı nedeniyle ona ucube demeden bitirmek.
Ancak işler dramatik bir şekilde değişir, Kylan'ın, Lycan tahtının kibirli varisi ve tanıştıkları andan itibaren hayatını cehenneme çeviren kişinin, onun ruh eşi olduğunu keşfettiğinde.
Soğuk kişiliği ve zalim yollarıyla tanınan Kylan, bu durumdan hiç memnun değildir. Violet'i ruh eşi olarak kabul etmeyi reddeder, ama onu reddetmek de istemez. Bunun yerine, onu küçük köpeği olarak görür ve hayatını daha da zorlaştırmaya kararlıdır.
Kylan'ın eziyetleriyle başa çıkmak yetmezmiş gibi, Violet geçmişi hakkında her şeyi değiştiren sırları keşfetmeye başlar. Gerçekten nereden gelmektedir? Gözlerinin ardındaki sır nedir? Ve tüm hayatı bir yalan mıydı?
Alfa Kralının İnsan Eşi
"Dokuz yıldır seni bekliyorum. Bu, içimdeki bu boşluğu hissettiğim neredeyse on yıl demek. Bir yanım senin var olup olmadığını ya da çoktan ölüp ölmediğini merak etmeye başladı. Ve sonra seni buldum, tam da kendi evimde."
Ellerinden birini yanağıma dokundurup okşadı ve her yerde ürpertiler oluştu.
"Sensiz yeterince zaman geçirdim ve artık hiçbir şeyin bizi ayırmasına izin vermeyeceğim. Ne diğer kurtlar, ne son yirmi yıldır kendini zor toparlayan sarhoş babam, ne de senin ailen - ve hatta sen bile."
Clark Bellevue, hayatı boyunca kurt sürüsündeki tek insan olarak yaşadı - kelimenin tam anlamıyla. On sekiz yıl önce, Clark, dünyanın en güçlü Alfa'larından biri ile bir insan kadının kısa bir ilişkisi sonucu kazara dünyaya geldi. Babası ve kurt adam yarı kardeşleriyle yaşamasına rağmen, Clark hiçbir zaman kurt adam dünyasına gerçekten ait hissetmedi. Ancak Clark, kurt adam dünyasını sonsuza dek geride bırakmayı planladığı sırada, hayatı, kaderi ve eşi olan bir sonraki Alfa Kralı Griffin Bardot tarafından alt üst edilir. Griffin, eşini bulma şansını yıllardır bekliyordu ve onu kolay kolay bırakmaya niyeti yok. Clark kaderinden ya da eşinden ne kadar kaçmaya çalışırsa çalışsın - Griffin, ne yapması gerekirse gereksin ya da kim karşısına çıkarsa çıksın, onu yanında tutmaya kararlı.
İhanete Uğradıktan Sonra Milyarderler Tarafından Şımartıldı
Emily ve milyarder kocası bir sözleşmeli evlilik içindeydiler; Emily, çaba göstererek onun sevgisini kazanmayı ummuştu. Ancak, kocası hamile bir kadınla ortaya çıktığında, umutsuzluğa kapıldı. Evden atıldıktan sonra, evsiz kalan Emily'yi gizemli bir milyarder yanına aldı. Kimdi bu adam? Emily'yi nasıl tanıyordu? Daha da önemlisi, Emily hamileydi.
Milyarder'in Eski Karısının Gizli Hamileliği
Hamilelik test sonuçlarımı aldığım gün, Sean boşanmak istediğini söyledi.
"Boşanalım. Christina geri döndü."
"Sana kızgın olduğunu biliyorum," diye mırıldandı. "Bunu telafi etmeme izin ver."
Ellerini belime yerleştirdi, sıcak ve kararlı, omurgamın kıvrımından aşağı kayarak kalçamı kavradı.
Göğsüne ittim, yarım yamalak, kararlılığım onun beni yatağa geri itmesiyle çözüldü.
"Sen bir pisliksin," diye nefes aldım, onun yaklaştığını, ucunun girişime dokunduğunu hissederken.
Sonra telefon çaldı—keskin ve ısrarcı—bizi sisli ortamdan çıkardı.
Arayan Christina'ydı.
Bu yüzden ortadan kayboldum, kocamın asla keşfetmemesini umduğum bir sır taşıyarak.
Sonsuza Kadar Onun: Alfa'nın Sahipliği
Zvonimir dedi ki, "Rishima, benim çocuklarımı doğuramazsın, bu yüzden karım olmaya layık değilsin."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, hala bedenini arzuluyorum; sevgilim ol."
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni bırakmak istemiyorum. Yeniden evlenebilir miyiz?"
Zvonimir dedi ki, "Rishima, seni seviyorum, sensiz yaşayamam."
Rishima soğuk bir şekilde cevap verdi, "Defol!"
Zvonimir, Rishima ile evlenme arzusunu duyurduğunda, tüm Kurt İmparatorluğu'ndaki insanlar karşı çıktı. Omega bir dişi olan Rishima'nın, güçlü bir Alfa olan Zvonimir'in karısı olmaya layık olmadığını düşünüyorlardı. Yine de, Zvonimir Rishima ile evlenmekte kararlıydı ve onu dünyanın en mutlu kadını olduğuna inandırdı. Ancak, Zvonimir'i kurtarırken rahmi zarar gören Rishima'nın, sınıf ayrımıyla dolu evliliği hakkındaki hayalleri yerle bir oldu.
Zvonimir, Rishima'yı daha güçlü üreme yeteneğine sahip bir kadınla evlenmek için kalpsizce terk etti, onun zaten çocuklarını taşıdığından habersizdi...
Dokunulmaz
Büyük eli boğazımı şiddetle kavradı ve beni yerden kolayca kaldırdı. Parmakları her sıkışta titriyordu, hayatım için hayati olan hava yollarını daraltıyordu.
Öksürdüm; boğuldum, öfkesi gözeneklerimden içeri sızarak beni içten içe yakıyordu. Neron'un bana duyduğu nefret çok güçlüydü ve bu durumdan sağ çıkamayacağımı biliyordum.
"Bir katile inanacakmışım gibi!" Neron'un sesi kulaklarımda çınlıyordu.
"Ben, Neron Malachi Prince, Zircon Ayı Sürüsü'nün Alfa'sı olarak, seni, Halima Zira Lane, eşim ve Luna'm olarak reddediyorum." Beni bir çöp parçası gibi yere fırlattı, nefes almak için çırpınıyordum. Sonra yerden bir şey aldı, beni çevirdi ve beni kesti.
Sürümün işaretinin üzerinden kesti. Bir bıçakla.
"Ve ben, seni ölüme mahkum ediyorum."
Kendi sürüsünde dışlanan genç bir kurt kadının uluması, onu acı çekmeye mahkum eden kurtların ezici ağırlığı ve iradesiyle susturuluyor. Halima, Zircon Ayı sürüsünde cinayetle haksız yere suçlandıktan sonra, hayatı kölelik, zulüm ve istismar içinde kül oluyor. Ancak bir kurdun gerçek gücünü içinde bulduktan sonra, geçmişinin dehşetinden kaçıp ileriye doğru adım atma umuduna sahip olabilir...
Yıllar süren mücadele ve iyileşmenin ardından, hayatta kalan Halima, bir zamanlar ölümünü işaretleyen eski sürüsüyle bir kez daha karşı karşıya kalır. Garnet Ayı sürüsünde bulduğu ailesiyle, bir zamanlar onu esir tutanlar arasında bir ittifak arayışı başlar. Zehrin olduğu yerde barışın büyümesi fikri, artık Kiya olarak bilinen kadın için pek umut verici değildir. Artan kin gürültüsü onu boğmaya başladığında, Kiya kendini tek bir seçimle karşı karşıya bulur. İyileşmeyen yaralarının gerçekten iyileşmesi için, geçmişiyle yüzleşmek zorundadır, yoksa Kiya'yı Halima'yı yuttuğu gibi yutacaktır. Büyüyen gölgelerde, affetmeye giden bir yol gelip gitmektedir. Sonuçta, dolunayın gücünü inkar etmek mümkün değildir - ve Kiya için belki de karanlığın çağrısı da aynı derecede amansız olabilir...
Bu kitap yetişkin okuyucular için uygundur, çünkü konu intihar düşünceleri veya eylemleri, istismar ve travma gibi hassas konuları içermektedir ve şiddetli tepkilere neden olabilir. Lütfen dikkatli olun.
Moonlight Avatar Serisi'nin 1. Kitabı
Unutulmuşların Öfkesi
Duyguların fırtınası içinde, adımları onu güçlü bir alfa olan Fenrir'in yönettiği yasak bir bölgeye götürüyor.
Fenrir, kızışma dönemindeki omega ile karşılaşana kadar kontrolünü hiç kaybetmemişti, topraklarında kaybolmuştu.
Kurtları devreye giriyor ve düşünülemez olan gerçekleşiyor: bir çiftleşme bağı.
Neden böyle olduğunu anlamadan, Fenrir öfkeleniyor ve hayatları geri dönülmez bir şekilde iç içe geçtiği için kurdu evinde hapsediyor. Adam ve kadın birbirlerinden nefret ederken ve birbirlerinin varlığına tahammül edemezken, içlerindeki canavarlar eşlerine takıntılı ve onların yokluğuna katlanmayı reddediyor.
MAFYA'NIN ESİR MELEĞİ
☆☆☆
Tehlikeli bir esirci, genç bir kıza gözünü diktiğinde ve onu elde etmesi gerektiğini bildiğinde, bu onu zorla almak anlamına gelse bile...
Alfa İçin Kazara Taşıyıcı
ONUN REDDEDİLMİŞ İKİNCİ ŞANS EŞİ
"Ne oluyor, Zara!" Levi bana çarptı ve arkamdan homurdandı.
"Özür dilerim," gözlerim fal taşı gibi açılmış halde mırıldandım.
"Bu o mu?" Levi zihin bağlantısıyla sordu ve başımı salladım.
"Zara," babam seslendi. "Alpha Noah ile tanışık olduğunu anlıyorum."
Yavaşça başımı salladım.
"Harika," dedi babam. "Alpha Noah, senin onun kader arkadaşı olduğunu da söyledi."
Başımı tekrar salladım.
"Mükemmel, Alpha Noah seninle evlenmek istiyor."
"Öyle mi?" Sesimi buldum.
Babam ve Alpha Noah başlarını salladılar.
"İlginç," dedim. "Alpha Noah'ın beni bir yıldan fazla bir süre önce reddettiğini de söyledi mi?"
Babamın gülümsemesi soldu, Alpha Noah'ın yüzü kül gibi oldu.
Alpha Noah gerçekten babamın emrine körü körüne itaat edeceğimi mi sanıyordu?
Zara, kıtanın en güçlü sürülerinden birinden gelen gümüş bir kurttur.
Onu reddettikten bir yıl sonra, kader arkadaşı kapısına gelip onu geri almak istediğini söyler.
Zara onun teklifini reddeder ve o da arkasından babasına gidip evlenme izni ister. Yaşlı Alpha bu düzenlemeyi kabul eder.
Zara mutsuzdur ve işleri kendi başına halletmeye karar verir. Babasına, seçtiği eşinin Beta'sı ve en iyi arkadaşı Levi olduğunu söyler—ancak Levi'nin bir sırrı vardır.
Zara'nın ikinci şans kader eşi, Zara ve Levi'nin çiftleşme törenine katıldığında ne olacak?
Töreni durdurup onu kendi eşi olarak mı alacak?
İki kırık kalbin birbirini bulması ve yalanlar ve kehanetler ağına çekilmesi hakkında bir hikaye.
Zara hak ettiği mutluluğu bulabilecek mi?
Beni Geri Kazanamazsın
Nathaniel'in ilk aşkıyla evlendiği gün, Aurelia bir trafik kazası geçirdi ve karnındaki ikizlerin kalp atışları durdu.
O andan itibaren, tüm iletişim bilgilerini değiştirdi ve tamamen Nathaniel'in dünyasından çıktı.
Daha sonra, Nathaniel yeni eşini terk etti ve Aurelia adında bir kadını aramak için dünyayı dolaştı.
Tekrar bir araya geldikleri gün, Nathaniel onu arabasında köşeye sıkıştırdı ve yalvardı, "Aurelia, lütfen bana bir şans daha ver!"
(Benim üç gün üç gece elimden bırakamadığım, son derece sürükleyici ve mutlaka okunması gereken bir kitap önerim var. Kitabın adı "Kolay Boşanma, Zor Yeniden Evlilik". Arama çubuğunda aratarak bulabilirsiniz.)