บท 290

ชูหลิงมองที่โซ่ซึ่งเปล่งประกายระยิบระยับในมือของเวินจื่อหยวนภายใต้แสงไฟ สายตาของเขาพลันเข้มขึ้นทันที!

โซ่เส้นนี้มีความหมายพิเศษสำหรับเขา นับตั้งแต่ที่มันหายไปครั้งล่าสุด เขาคิดว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีกแล้ว แต่ไม่คิดว่าจะมาพบมันที่เวินจื่อหยวน...

เขาจ้องมองสิ่งเล็กๆ ที่สลักชื่อของเขาซึ่งเป็นสิ่ง...