บท 297

เติ้งฉี่หมิงนั่งอยู่ตรงข้ามมองฉัน ใบหน้าเขามีรอยยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้ตอบรับคำพูดของฉัน เขากินอาหารต่อไปโดยไม่สนใจ ฉันคิดอยู่นานก็ไม่รู้ว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรดี สุดท้ายจึงเงยหน้าขึ้นมองเติ้งฉี่หมิงแล้วถามว่า "ลุงเติ้ง คุณคิดว่าผมมีความเห็นแก่ตัวใช่ไหม? ผมต้องทำอย่างไรคุณถึงจะเชื่อว่าผมไม่มีความเห็นแก่ต...