บท 31

โจวจิงยิ้ม แตะที่ศีรษะของเขาเบาๆ "คุณช่างพูดเก่งจริงๆ"

จ้าวหรานรู้สึกใจเต้นแรง พยักหน้าอย่างแรง "ผมพูดความจริงนะครับ"

โจวจิงยิ้มกว้าง "ดีค่ะ งั้นฉันจะเอาชุดนี้แล้ว"

ก่อนจะหันหลังไป โจวจิงยังขยิบตาให้จ้าวหรานอีกครั้ง

ขณะที่จ้าวหรานยืนรออยู่ข้างนอก เขาก็ได้ยินเสียงของป้าดังขึ้นอีกครั้ง "หรานน้อย ซ...