บท 476

"ทรมานจัง" เขาพูดเหมือนลูกหมาที่กำลังเป็นสัด แนบชิดข้างหูเธอ ขอร้องไม่หยุด "แค่ครั้งเดียว ได้ไหม"

ลมหายใจที่ใสและร้อนแรง น้ำเสียงอ่อนโยนราวกับกำลังออดอ้อน ทำให้ใจของชีญานอ่อนลงอย่างช่วยไม่ได้

ปล่อยให้เขาทำไปเถอะ

ในยามเช้า ในช่วงเวลาที่พุ่งทะยานไปสู่จุดสุดยอดของความปรารถนาอีกครั้ง มีหยดเหงื่อไหลลง...