บท 63

เจ้าหรานเดินออกมาจากห้องพยาบาลและเห็นแม่เลี้ยงที่ยังคงรออยู่ข้างนอก เขารู้สึกกระอักกระอ่วนใจเล็กน้อยและยิ้มอย่างรู้สึกผิด "แม่เลี้ยงครับ ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องรอนาน"

โจวหยุนโบกมือปัดและใบหน้าของเธอยังคงมีสีแดงระเรื่อ "อืม... ไม่เป็นไร..."

เจ้าหรานเพิ่งสังเกตเห็นว่าใบหน้าของแม่เลี้ยงแดงมาก ดูเหมือน...