บท 378

พวกเขาพูดจบแล้ว ชายที่มีรอยสักก็เดินโซเซมาทางฉัน ใบหน้าเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส สิ่งที่พวกเขาพูดกันเมื่อครู่เข้าหูฉันหมดแล้ว ตอนนี้ใบหน้าฉันแดงก่ำ รู้สึกอับอายมาก ฉันตั้งใจจะลุกขึ้นพาเสี่ยวเอี้ยนออกไปจากที่นี่โดยเร็ว แต่เสี่ยวเอี้ยนกลับวางมือบนมือฉันและส่งสายตาให้ฉันพร้อมพูดว่า "พี่หวั่นเอ๋อร์ ไม่ต้อง...