บท 495

เจ้าสัวเจ้าวนั่งลงแล้วมองฉันด้วยรอยยิ้ม พูดว่า "หวั่นเอ๋อร์ ไม่คิดว่าวันนี้เธอจะนัดฉันออกมาเองนะ แถมยังเลี้ยงอาหารฉันด้วย ช่างไม่น่าเชื่อจริงๆ!"

เมื่อเจ้าสัวเจ้าวพูดแบบนั้น ฉันก็รู้สึกเขินอย่างมากและหัวเราะออกมาอย่างกระอักกระอ่วน ฉันยิ้มและพูดว่า "ขอโทษจริงๆ ค่ะเจ้าสัว ที่ไม่เคยชวนคุณมาทานข้าวเลยตล...