บท 1111

ฉันได้แต่กลับไปนั่งรออย่างหงุดหงิดในห้องนอนของตัวเอง เพราะตามความคิดของฉัน ภรรยาของฉันกับเผิงเผิงคงไม่ได้คุยกันไปตลอดชีวิตหรอก

เมื่อเวลาผ่านไปจนถึงเวลาที่ฉันกับภรรยามักจะเข้านอน ฉันก็นั่งไม่ติด เพราะภรรยายังไม่กลับมา

ฉันเดินออกจากห้องนอนและมองไปที่ช่องประตูห้องของเผิงเผิง ข้างในไม่มีแสงสว่างแล้ว ไ...