บท 210

นอนอยู่บนเตียงนุ่มใหญ่ เมีย น้องสาวภรรยา และซือซือต่างเบียดเข้ามาในอ้อมกอดผม แต่พวกเราไม่ได้สู้รบกันต่อ ทุกคนเหนื่อยล้า เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เราก็จมลงสู่ห้วงนิทรา

ไม่รู้ว่าพวกเราหลับไปนานเท่าไร กว่าจะตื่นขึ้นมาจากความฝัน

ผมยืดเส้นยืดสายบิดขี้เกียจ หาวหนึ่งที รู้สึกว่าทั่วร่างโปร่งโล่งและสบายยิ่ง...