บท 597

เฉินเชี่ยนหายใจรัวแรง กอดรัดร่างของฉันที่ทาบทับอยู่เหนือเธอแน่น ลิ้นของเฉินเชี่ยนไม่อาจควบคุมได้ เลียไล้แขน อก ของฉันราวกับแมวที่กำลังเป็นสัด

เฉินเชี่ยนจมดิ่งในห้วงแห่งราคะ ลืมตัวไปแล้ว พอฉันพูดจบ เธอก็เริ่มได้สติขึ้นมาบ้าง พยายามขยับสะโพกขึ้นเล็กน้อย ริเริ่มรับการรุกเร้าของฉัน ทำให้เธอต้องร้องคราง...