บท 113

โจวเสี่ยวเฉียงเห็นท่าไม่ดี รีบอุ้มหวังซินเหยียนออกจากห้องผู้ป่วย เดินมาถึงปลายทางเดิน เขามองเธอด้วยความสับสน อยากจะอธิบายแต่ไม่รู้จะพูดอย่างไรดี

ตั้งแต่ต้นจนจบ หวังซินเหยียนไม่เคยแสดงท่าทีอะไรชัดเจน หากตอนนี้เขาพูดอะไรออกไปกะทันหัน มันอาจดูเหมือนเขาคิดไปเองหรือเพ้อเจ้อเกินไป

"น้องชาย ขอบคุณนะ ฉันไ...