บท 177

ลานเสวี่ยร้องไห้หนักขึ้นเรื่อยๆ จนสุดท้ายก็โผเข้ากอดโจวเสี่ยวเฉียง โจวเสี่ยวเฉียงกลับควบคุมตัวเองไม่อยู่ รัดร่างของลานเสวี่ยแน่น แล้วจูบซับน้ำตาบนใบหน้าของเธอ

มองรอยน้ำตาที่หัวตาของเธอ โจวเสี่ยวเฉียงรู้สึกปวดใจ จึงประกบริมฝีปากจูบเธอ

"เฉียง อย่านะ..." ลานเสวี่ยดิ้นผลักเขาออก มองไปที่กระเป๋าข้างพัด...