บท 186

"อึก... อึก..." โจวเสี่ยวหมิงพยายามดิ้นรนสุดกำลัง แต่ไม่อาจขยับได้แม้แต่น้อย แก้มทั้งสองข้างแดงก่ำ แล้วเปลี่ยนเป็นซีดขาว ไร้เลือดฝาด

โจวเสี่ยวเฉียงจ้องตาโจวเสี่ยวหมิงอย่างเย็นชา จนกระทั่งอีกฝ่ายหายใจออกแต่ไม่อาจหายใจเข้าได้ จึงปล่อยมือ แล้วกดลงบนแผล พูดเสียงเย็นข้างหู "อยากก่อเรื่อง ก็ทำให้มันใหญ่เ...