บท 255

ในยามนี้ ตงเยว่ดูราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่ เขานอนคว่ำอยู่บนพื้นราวกับหมาตาย ร่างกายสั่นระริก สองแก้มซีดขาว เม็ดเหงื่อขนาดเท่าเมล็ดถั่วเหลืองผุดขึ้นเต็มหน้าผากและใบหน้า กำลังไหลหยดลงกระทบพื้นปูนดังแป๊ะๆ

ใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว จ้องโจวเสี่ยวเฉียงไม่วางตา

"นาย... นายเป็...